Belirli yaşların bize borçlu olduğu şeyler vardır. Mesela şarkılarda yer etmiş 18-19 lu yaşlar. Ne bekler sahi bir erkek/kadın bu yaşlarda hayattan? Onu yaşama bağlayan sihirli hareket, tutku, his nedir?
İçinde bulunduğum zaman dilimi bana çok yabancı. Yaşımın istedikleri, hayatın benden istedikleri ve benim istediklerim sürekli çatışma içerisinde. Yabancılaşmak kavramı var bir de günümüzün mihenk taşı. Sahi yabancılaşmak derken bir bireyin diğer bireylere yabancılaşmasını mı anlıyorsun?
Asıl mesele bireyin kendine yabancılaşması, diğer yabancılaşmalar burdan türeme. Çünkü insan öyle bir varlık ki iyi bir şeyde yapıcak olsa, kötü bir şey de hep kendisinden başlıyor işe. Yabancılaşmakta buna dahil.
Kendimize nasıl yabancılaşıyoruz derseniz, tutkumuzu yönetemeyerek. Ne tür bir tutku derseniz, kişiden kişiye değişir. Var olan tutku, tıpkı var olan cinsel dürtü gibi potansiyelini önce karşı tarafa aktarmaya meyilli. Aktaramadığı vakit kendine bir öz dönüş yaparak, aldığı yaralarla yön verir tekrar. Bu da tıpkı aşkı farklı kalp ve bedenlerde her defasında darbe alsak bile aramak gibi. Ve bu tutku dönüşüm içerisine girme vakti geldiğinde, ki bu dönüşüm ancak gidecek bir yeri olmadığında sokakta kalan bir insan gibi sığınacak yer arar, sığınırsa onu koruyana bağımlı kalır. Sığınamazsa o vakit, ucu olmayan bir özgürlüğe kavuşur, kendini maskeleyerek devam eder eskiye.
Maskeleri takmış bir tutku, dönüşüme karşı, toprağa karşı, ölüme karşı, sonsuzluktan ve ölümsüzlükten yana bariz. Peki maskeleri düşmeyecek mi, sonlu olmayacak mı o da bireyin oyunculuğuna bağlı.
Hayat sahnesinde maskeleriniz sahne ışığında parlamasın, bu sizi hem bilinmez hem de daha kaliteli biri yapar. Basitleştirilmezsiniz, yargılanmazsınız ve yaftalanmazsınız. Yüzeyselliğin dünyasına çekilmezsiniz, derinde kalırsınız. O vakit bu maskeler asıl işlevini yerine getirir yoksa olması gereken bir safhada maskeler seni koruyamaz ki korumamalı da. Kim gerçek aşk, tutku, samimiyet ve saflıktan korunmak ister ki hem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder